Να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα

Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι εξουσιαστές αυτού κόσμου είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα για άλλες χώρες.

Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Το 2008, κατά την έναρξη της «κρίσης», η Ισλανδία κυριολεκτικά πτώχευσε…

Το 2003 επικράτησε νεοφιλελεύθερο καθεστώς και το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έκανε το τελικό χτύπημα.

Στο τέλος του ίδιου χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση. 

Η κρίση οδήγησε την Ισλανδία, με την διαδικασία της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, στην αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ισλανδών μέσον του νέου συντάγματος. 

Αλλά αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλο πόνο.

Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να παραιτηθεί. 

Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό ο οποίος καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις να επιστρέψει η Ισλανδία συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. 

Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μήνα. 
Έπρεπε δηλ. ο λαουτζίκος να θυσιαστεί για χρέη κάποιων ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. 

Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία υπερχείλισε το ποτήρι.

Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο που ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.

Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση.
 

Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ