Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Η αριστερά ζητά διέξοδο


Παίρνουν τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που εκτός από τα υψηλά ποσοστά στο ΚΚΕ, δείχνουν ή φουσκώνουν το «αριστερούτσικο» ΠΑΣΟΚ του Φ. Κουβέλη, την άνοδο που εμφανίζουν και στο ΣΥΡΙΖΑ, τα τσουβαλιάζουν όλα, προσθέτουν τους Οικολόγους και τους διάφορους αντιμνημονιακούς και λένε:
Ορίστε 35% έχει η αριστερά, 45% το αντιμνημονιακό μέτωπο.
Τώρα λοιπόν εκλογές και κυβέρνηση που θα βάλει τέλος στην κρίση, θα φέρει ανάπτυξη, θα κάνει τις τράπεζες φιλολαϊκές, θα κόψει τη φόρα της Μέρκελ και της τρόικας και θα συμβάλει στην επαναθεμελίωση της ΕΕ που κινδυνεύει... από τους νεοφιλελεύθερους.
Τώρα, πώς γίνεται να έχουν βρει φιλολαϊκή λύση στην κρίση ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι διάφοροι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, όταν δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βρουν τι κρίση είναι αυτή και αλλάζουν διαρκώς τη θέση τους;
Οσο εξωφρενικό κι αν είναι, η αριστερά της «ανανέωσης» και η σοσιαλδημοκρατία, ενώ γέρασαν έχοντας στις πλάτες τους αμαρτίες και αντεπαναστατικά εγκλήματα, καμώνονται ότι δεν έχουν χτες, παρά μόνο παρόν και μέλλον!
Γίνεται να μη γνωρίζουν ότι ο σφαγιασμός των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων που υλοποιούν τα μνημόνια περιγράφεται με σαφήνεια από το Μάαστριχτ έως τη «Στρατηγική για το Ευρώ 2020» που συμφώνησαν όλες οι κυβερνήσεις στην ΕΕ, πριν την κρίση;
Ποια όπλα θα χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση των ευρωλάγνων αντιμνημονιακών και αριστερών για να πείσει ή να αναγκάσει την Μέρκελ και τις άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ να δεχτούν να θιγούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν, ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς αυτοί να αντιδράσουν και να κηρύξουν οικονομικό, εμπορικό και άλλο πόλεμο ή και να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ΕΕ;
Δεν είναι σοβαρός ο ισχυρισμός τους ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή η συγκυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται και δεν παζαρεύει στην ΕΕ για τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας. Γιατί τότε πρέπει να εξηγήσει το λόγο που η ελληνική πλουτοκρατία υποστηρίζει με νύχια και με δόντια και τις κυβερνήσεις και τα μνημόνια.
Με ποια μέσα και κίνητρα θα έπειθε το κεφάλαιο χωρίς να του εξασφαλίσει τη μεγάλη του κερδοφορία να κάνει επενδύσεις; Θα έκανε κρατικές επενδύσεις; Σε ποιους τομείς και με τι κεφάλαια; Υπάρχει τομέας που δεν κυριαρχούν ή δεν θέλουν να εισχωρήσουν τα μονοπώλια; Πώς θα αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό τους, που εκτός από τη δική τους δύναμη, θα έχουν και την προστασία της ΕΕ;
Ολοι αυτοί που λένε ότι νοιάζονται για τη σωτηρία του λαού αρνούνται να τοποθετηθούν γιατί είναι κατά της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων. 'Η γιατί αυτό το ζήτημα δεν είναι επίκαιρο και ρεαλιστικό. 
Για την ακρίβεια όλα όσα λένε περί αντιμνημονιακών και αριστερών κυβερνήσεων, λύσεων, είναι για να κρύψουν από το λαό τη μόνη δυνατή λύση και διέξοδο που έχει. 
Κάνουν ό,τι μπορούν να συσκοτίσουν, να μπερδέψουν, να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών συνειδήσεων, αξιοποιώντας τα κυρίαρχα ιδεολογήματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που παραμένουν ακόμα ισχυρά, κυρίως στα μικροαστικά στρώματα που έχουν αυταπάτες ακόμα για τον καπιταλισμό, την ΕΕ. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου