Πολιτική φιλοσοφία.

Διαβάστε και κατατάξτε αυτούς που διαχειρίζονται την πολιτική στη χώρα μας, για να μην σας κοροϊδεύουν με ταμπέλες και βαρύγδουπα συνθήματα.

Ο σοσιαλισμός είναι κοινωνική, οικονομική και πολιτική θεωρία κατά την οποία η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αντικαθιστά την ατομική ιδιοκτησία. Ο όρος ιστορικά αφορά ένα πολιτικό κίνημα του 19ου αιώνα, γέννημα των οικονομικοκοινωνικών συνθηκών της βιομηχανικής επανάστασης, και συσχετίζεται στενά με τον όρο Αριστερά. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Η σοσιαλδημοκρατία, ιστορικά ήταν ένα σοσιαλιστικό κίνημα που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, με τη στενή ή αυστηρή έννοια, μέσα από τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες επρόκειτο να επιτευχθούν με την ταξική πάλη. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ωστόσο, μια σειρά σοσιαλιστικών κομμάτων απέρριψε την επανάσταση και άλλες παραδοσιακές ιδέες του μαρξισμού, όπως η ταξική πάλη, και έλαβε πιο μετριοπαθείς θέσεις. Αυτές οι μετριοπαθείς θέσεις περιλαμβάνουν την πεποίθηση ότι ο ρεφορμισμός είναι ένας επιθυμητός δρόμος προς την επίτευξη του σοσιαλισμού. Κατά τη διακήρυξη της Φρανκφούρτης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στις 3 Ιουλίου του 1951, πολλά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα από όλο τον κόσμο δεσμεύτηκαν για την αντικατάσταση του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό και δεσμεύτηκαν να αντιταχθούν προς τον μπολσεβίκικο κομμουνισμό και το σταλινισμό. Η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για το σοσιαλισμό είναι αυτή ενός συνόλου πολιτικών και ηθικών αξιών, όπως η άνευ όρων υποστήριξη για την κοινοβουλευτική δημοκρατία, και όχι αυτή μιας (προκαθορισμένης) συγκεκριμένης μορφής κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Ο στόχος της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας είναι η μεταρρύθμιση του καπιταλισμού ώστε να ευθυγραμμιστεί με τα ηθικά ιδεώδη της σοσιαλδημοκρατίας, διατηρώντας παράλληλα και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, παρά η δημιουργία ενός εναλλακτικού και αμιγώς σοσιαλιστικού οικονομικού συστήματος. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ο καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα όπου το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής ζωής και κυρίως η κυριότητα των μέσων παραγωγής, όπως και οι επενδύσεις σε οικονομικά αγαθά, παραγωγή, κατανομή, το εμπόριο και υπηρεσίες, κατέχονται από ιδιώτες, και πραγματοποιείται από ιδιωτική πρωτοβουλία, (και όχι από το κράτος), σε διαδικασία οικονομικού ανταγωνισμού με κυρίαρχο κίνητρο το κέρδος. Ο Καπιταλισμός αποτελεί τον οικονομικό πυρήνα του φιλελευθερισμού. Με τον καπιταλισμό συνδέεται και η καθιέρωση του ημερομισθίου ως συστήματος πληρωμής των εργατών. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Φιλελευθερισμός είναι ένα σύνολο ιδεών ή ένα φιλοσοφικό ρεύμα που θέτει ως κύριο στόχο τη θρησκευτική, πολιτική ή οικονομική ελευθερία του ατόμου. Ο όρος όμως χρησιμοποιείται για διάφορες ιδεολογίες, οι οποίες δε συνδέονται απαραίτητα μεταξύ τους. Παρότι οι περισσότερες εκδοχές φιλελευθερισμού είναι κατά βάση ατομιστικές, υπάρχουν και εκδοχές που επιδιώκουν να περιλαμβάνουν κοινωνική διάσταση. Μια τέτοια εκδοχή κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι, για παράδειγμα, αυτή που βασίζεται στην έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον Τζον Ρολς (John Rawls) και συνοψίζεται ως εξής: "Το κάθε άτομο κατέχει απαραβίαστο (δικαίωμα), που βασίζεται στη δικαιοσύνη, το οποίο ούτε η ευημερία του συνόλου της κοινωνίας δεν μπορεί να υπερβεί. Για το λόγο αυτό, η δικαιοσύνη αρνείται το ότι απώλεια της (οικονομικής) ελευθερίας κάποιων δικαιολογείται από ένα υψηλότερο κοινό καλό των άλλων". Στην Ελλάδα η λέξη είναι συνήθως συνδεδεμένη με τον καπιταλισμό. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια ταμπέλα που χρησιμοποιείται από τους αντίπαλους του φιλελευθερισμού, συχνά με αρνητικά συμπαραδηλούμενα, για να περιγράψει τις ιδεολογίες που υπερασπίζονται τη μείωση της συμμετοχής και του ρόλου του κράτους στην οικονομική δραστηριότητα, για παράδειγμα με μείωση της φορολογίας και ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών. Επίσης αναφέρεται σε τάσεις υιοθέτησης ορολογίας ιδιωτικής οικονομικής (πχ «αποδοτικότητα», «επιλογές καταναλωτή», «προϊόν» κλπ) και λογικής διαχείρισης/διοίκησης ιδιωτικής επιχείρησης σε θέματα που αφορούν στην πολιτική, τη δημοκρατία, την κοινωνία. Αντίθετα από τον φιλελευθερισμό, που ήταν ένα ιστορικό πολιτικό κίνημα στην Ευρώπη, με απαρχή την προσπάθεια υπέρβασης των συνθηκών που σχετίζονται με τους θρησκευτικούς πολέμους που ταλάνισαν την ήπειρο κατά τους 16ο και 17ο αιώνες, και το οποίο αντιτάχθηκε στη μοναρχία προτάσσοντας το αίτημα για δημοκρατία και ελευθερία του ατόμου, ο νεοφιλελευθερισμός προτάσσει ως αίτημα κυρίως την οικονομική «αποδοτικότητα». Δεδομένου άλλωστε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια τάση που έχει εμφανιστεί εδώ και αρκετές δεκαετίες μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για μια έννοια που δεν είναι ούτε ιδιαίτερα «νέα» ούτε ιδιαίτερα «φιλελεύθερη». ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Πολιτικάντης (μειωτικά) ο πολιτικός που μεταχειρίζεται ευτελή μέσα προκειμένου να εκλεγεί ή να ανέλθει σε αξίωμα Πηγή